Nευρική ανορεξία

Tο σώμα μας, κατά τους ανθρωπολόγους, το τι τρώμε ή τι δεν τρώμε, το πώς ντυνόμαστε, οι καθημερινές τελετουργίες μέσα από τις οποίες το υπηρετούμε, είναι ένα ισχυρό διάμεσο, μία παντοδύναμη συμβολική φόρμα πάνω στην οποία εγγράφονται οι ιεραρχήσεις, οι κανόνες, οι αξίες μας.

Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ο όρος αλλά και η έννοια της νευρικής ανορεξίας ήταν σχεδόν άγνωστη. Το 1873 στη Γαλλία πρωτοακούγεται ο όρος 'υστερική ανορεξία' και την ίδια χρονιά ο William Gull στη Μ. Βρετανία την ονομάζει 'ανορεξία νερβόζα' (όπως λέγεται και σήμερα). Όμως, ήταν από το 1960 και έπειτα όπου η ανάπτυξη του νέου πολιτισμού των ΜΜΕ φέρνει την εικόνα του ισχνού, αποστεωμένου, σχεδόν άφυλου σώματος, στο σπίτι μας και επηρεάζει τις επόμενες γενιές των νέων κοριτσιών. Είναι απλά θέμα μιμητισμού και επιρροής ή συγκεκριμένη πάθηση; Φυσικά και όχι.

Πρόκειται για ψυχογενή κατάσταση, ένα σύνδρομο αυτοεπιβαλλόμενης ασιτίας. O ασθενής εκουσίως περιορίζει την πρόσληψη τροφής φοβούμενος την αύξηση του βάρους. Η νευρική ανορεξία είναι η ασθένεια που συνίσταται στον παράλογο φόβο του πάχους και εκδηλώνεται με την ψυχαναγκαστική άρνηση να δεχτεί κανείς τροφή. Ας τονιστεί ότι η λέξη 'ανορεξία' είναι αποπροσανατολιστική στο μέτρο που το σύνδρομο δεν αφορά σε διαταραχή της όρεξης του ασθενή (η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνο αργά στην πορεία της νόσου).

Η νευρική ανορεξία μπορεί να εκδηλωθεί σε όλες τις ηλικίες, εντούτοις είναι συχνότερη στην εφηβεία μεταξύ 13 και 20 ετών (1 αγόρι στα 10 κορίτσια που πάσχουν). 

Εφ’ εξής νομιμοποιούμεθα να χρησιμοποιούμε λοιπόν την λέξη 'η ασθενής' και να αναφερόμαστε σ’ αυτές τις ηλικίες.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑΣ:

• Απώλεια βάρους (πάνω από 10% του αρχικού) σχετιζόμενη με μία έντονη επιθυμία ισχνότητας
• Εσφαλμένη εκτίμηση (διαστρέβλωση) για το βάρος και τη μορφή του σώματός της σε βαθμό που να μπορεί να δει το 'λίπος' της ακόμα και όταν το σώμα της είναι αποστεωμένο
• Αμηνόρροια (απουσία 3 τουλάχιστον εμμήνων ρύσεων)

Πιο ειδικά συμπτώματα συμπληρώνουν την εικόνα της νευρικής ανορεξίας (σε ανάλογα χρονικά στάδια της νόσου, δηλ. όχι όλα εξ’ αρχής). H ασθενής μπορεί να εμφανίσει: Καταθλιπτική διάθεση, απόσυρση, αϋπνία, ευερεθιστότητα, μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας αλλά και καθαρά σωματικά συμπτώματα, όπως κοιλιακοί πόνοι, δυσκοιλιότητα, δυσανεξία στο ψύχος.

Τέλος, το κατεξοχήν χαρακτηριστικό που εμφανίζεται με συνέπεια σε όλες τις ασθενείς είναι η άρνηση να διατηρήσουν το κανονικό βάρος τους σύμφωνα με την ηλικία και το ύψος τους αλλά και η άρνηση να δεχτούν τους κινδύνους που συνεπάγεται το ιδιαίτερα χαμηλό βάρος. Εκτός από ορισμένους 'πραγματικούς' παράγοντες που ενοχοποιούνται για την νευρική ανορεξία, όπως οι συνεχείς, δραματικά ολιγοθερμικές δίαιτες ή οι άστατες διατροφικές συνήθειες μίας οικογένειας, συχνά αναφέρονται οι υπερπροστατευτικές ή πολύ αυστηρές οικογένειες ως ενισχυτικές της παθολογίας της ανορεξικής ασθενούς.

Κι αυτό γιατί από τους κύριους παράγοντες που οδηγούν την ασθενή στη νόσο, θεωρείται η εσωτερική της σύγκρουση μεταξύ εξάρτησης και αυτονομίας. Η επιθυμία της ασθενούς να μην εισβάλλει τίποτα στο σώμα της (αντικείμενο ανάγκης βλ. τροφή) δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παράδοξο αίτημα για υπεράσπιση της αυτονομίας της. Εξίσου παράδοξο βέβαια αποτελεί το γεγονός ότι η ανορεξική ασθενής θα βρεθεί τελικά ακόμα πιο εξαρτημένη από το περιβάλλον από το οποίο ήθελε ν’ απελευθερωθεί. Στην ψυχαναλυτική σκέψη, ως πιθανή αιτιολογία εικάζεται ο ασυνείδητος φόβος της ασθενούς να μείνει έγκυος, να μεγαλώσει, μία άρνηση τελικά της σεξουαλικής επιθυμίας.

Η άρνηση αυτή συνδέεται με την άρνηση/ απόρριψη της τροφής και δίνει στην ασθενή την αίσθηση ότι υπάρχει από μόνη της καθώς το σώμα και οι λοιπές σωματικές δραστηριότητες δεν εξαρτώνται από την έξωθεν επιρροή (τίποτα απ’ έξω δεν με επηρεάζει, δεν μπορεί να διεισδύσει). Υπόβαθρο των παραπάνω αποτελεί η ναρκισσιστική ευθραυστότητα των ασθενών αυτών που καθιστά δύσκολες τις σχέσεις τους με τους άλλους καθώς αυτές βιώνονται ως 'διεγερτικές' και επικίνδυνες. Η διαταραχή της διατροφικής συμπεριφοράς (διαταραγμένη σχέση με την τροφή) λειτουργεί ως υποκατάστατο μίας σχέσης με τον άλλο, (π.χ. μητέρα) την οποία η ασθενής δεν μπορεί ν’ αντέξει.

Η ασθενής νομίζει ότι ελέγχει το αντικείμενο 'τροφή' αλλά τελικά όμως υποκύπτει στην επιρροή του. Ο έλεγχος που θα επιθυμούσε να ασκήσει στον/ στους άλλους, μετατίθεται κατά κάποιο τρόπο στο αντικείμενο 'τροφή'. Aρκετές ασθενείς αναρρώνουν πλήρως μετά από ένα μοναδικό επεισόδιο, ορισμένες κερδίζουν βάρος αλλά έχουν συνεχείς διακυμάνσεις και άλλες χρήζουν νοσηλείας με οδυνηρές συνέπειες (το ποσοστό θνησιμότητας των νοσηλευόμενων αγγίζει το 10%). 

Η ψυχοθεραπεία αλλά συχνά και η χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων όπου αρμόζει, αποτελεί την εγκεκριμένη λύση για μακρό χρονικό διάστημα.

Πηγές: Της Χριστίνας Μιχαλοπούλου,Ψυχολόγου Επιστημονικής συνεργάτιδος τμήματος Ενδοκρινολογίας ΝΕΕΣ, ΓΝΑ Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Τμήμα Ενδοκρινολογίας,

http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=827#.Tw33K6ZTMYY.facebook

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Προτεινόμενες Ταινίες

• Klassenleben (Germany, 2005) 

For some time now a number of German schools have made an effort to include children from all walks of life. Berlin's Fläming School, however, is the most experienced in the field of inclusive education with a program running since 1975. Children in such classes are as diverse as society itself. Everyone is integrated with his or her capabilities – great or small – whether gifted or severely disabled. Does teaching such heterogeneous groups work? Is everyone motivated to learn when competition is not among equals, in classes in which no one should fail? The film Class Life tells the story of a semester in Fläming School’s fifth grade class, its various children, and the tremendous challenge involved in learning.

• Like Stars on Earth: Every Child is Special [Taare Zameen Par] 
  (India, 2007)

Directed by Aamir Khan. Cast: Darsheel Safary, Aamir Khan, Tanay Chheda, Sachet Engineer, Tisca Chopra, Vipin Sharma. Eight-year-old Ishaan can't seem to get anything right in class and gets into more trouble than his parents can handle. They pack him off to boarding school to 'be disciplined,' and his art teacher, Nikumbh, realizes that something is wrong and sets out to discover what it is. With time, patience, and care, Nikumbh helps Ishann find himself.

• Shine (Australia, 1996)

Directed by Scott Hicks. Cast: Geoffrey Rush, Armin Mueller-Stahl, Noah Taylor, Lynn Redgrave, John Gielgud. A dramatization of the true story of gifted Australian piano prodigy, David Helfgott who experiences a nervous breakdown and is hospitalized, but later returns to the concert hall.

• Rain Man (1988)

Directed by Barry Levinson. Cast: Dustin Hoffman, Tom Cruise, Valeria Golino. Ο Τομ Κρουζ ως Τσάρλι Μπάμπιτ είναι νέος, ωραίος και απόλυτα εγωκεντρικός. Όταν ανακαλύπτει πως έχει ένα αυτιστικό αδερφό, τον Ρέιμοντ (Ντάστιν Χόφμαν),  στον οποίο ο πρόσφατα αποθανών πατέρας τους άφησε όλα τα λεφτά του, επιδιώκει να διεκδικήσει δικαστικά το μερίδιό του. Μαζί του θα ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα του αλλάξει μια για πάντα τη ζωή και θα τον κάνει να ανακαλύψει συναισθήματα που ούτε ο ίδιος ήξερε πως φώλιαζαν μέσα του. Δύο χαρακτηριστικές φιγούρες συνοδοιπόροι σε ένα απόλυτα ειλικρινές και ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα. 

• Το καναρινί ποδήλατο (Ελλάδα, 1999)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σταύρακας ,Σενάριο: Δημήτρης Σταύρακας, Cast: Γιώργος Χάλαρης (Λευτέρης Μουρατίδης), Θάνος Γραμμένος (πατέρας του Άρη), Αλεξάνδρα Παντελάκη, Μάνος Βακούσης (πατέρας του Λευτέρη), Δημήτρης Αλεξανδρής (Άρης Κούρτης),Νίκος Γεωργάκης (Μιχάλης)

Ένας νεαρός δάσκαλος ο Άρης, αναλαμβάνει την έκτη τάξη σ' ένα δημοτικό σχολείο της Αθήνας. Ανάμεσα στους μαθητές του, διακρίνει τον Λευτέρη, που σχεδόν δεν μπορεί να διαβάσει και γενικά αδυνατεί να παρακολουθήσει την πρόοδο των υπολοίπων παιδιών. Ο Άρης διαπιστώνοντας ότι ο μικρός έχει απομονωθεί από τους συνομηλίκους του και ότι δεν είχε καμία υποστήριξη από τους προηγούμενους δασκάλους του αλλά ούτε και από το σπίτι του, αποφασίζει να τον βοηθήσει πρακτικά και ηθικά. Τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλά μέχρι την στιγμή που κατά την απουσία του Άρη, ο Λευτέρης θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αγριότητα και τον κυνισμό μικρών και μεγάλων.

• Forrest Gump (1994)

Director:Robert Zemeckis. Η πολυβραβευμένη και εμπορικά επιτυχημένη ταινία του Ζεμέκις, που δίχασε αρκετά κοινό και κριτικούς. Στον - χαμηλού δείκτη νοϋμοσύνης - κεντρικό της ήρωα (τον υποδύεται ένας πειστικός Τόμ Χάνκς), που καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή και να ιδρύσει μια πανίσχυρη εταιρία. Βλέπουμε την εξύμνηση της απλότητας, της αγνότητας και την δύναμη του "δρόμου της καρδιάς" απέναντι στην υπεραναπτυγμένη, ψυχρή και απάνθρωπη "διανόηση" του πολιτισμού μας. 

πηγή:

http://sites.google.com/site/stmessinis/tanies

ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΜΟΣ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ-

Πόσες φορές έχει τύχει να μην μπορεί το παιδί σας να ξεχωρίσει το 3 από το ε ή το 9 από το 6;Συνήθως αυτά είναι κάποια από τα τυπικά χαρακτηριστικά της δυσλεξίας και ονομάζονται καθρεπτισμός… 

Μάλιστα πολλές φορές αγανακτούμε και <<σηκώνουμε τα χέρια ψηλά>>, έτσι δεν είναι; Ο λόγος που το παιδί ενδεχομένως συνεχίζει να μπερδεύεται είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε ίσως χρησιμοποιήσει αρκετές,ή και κατάλληλες τεχνικές,προκειμένου να το βοηθήσουμε να απομνημονεύσει ευκολότερα! 

Η διαδικασία της απομνημόνευσης είναι μια διαδικασία,η οποία χρειάζεται ιδιαίτερες τεχνικές πολλές φορές,ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες! 

Έτσι λοιπόν θα δούμε κάποιες τεχνικές,πάνω στα δυο αυτά ενδεχομένως συχνότερα χαρακτηριστικά της δυσλεξίας, που θα μπορούσαν να καταστούν εξαιρετικοί αρωγοί για τη βελτίωση του καθρεπτισμού,ο οποίος μπερδεύει πολλές φορές τα παιδιά με δυσλεξία!

 

Στην περίπτωση που το παιδί μας ή ο μαθητής μας μπερδεύει το 3 με το ε θα μπορούσαμε με τη βοήθεια και πάλι των χρωμάτων και των εικόνων να τον βοηθήσουμε… Για παράδειγμα θα μπορούσαμε μαζί με το παιδί να κόψουμε από διάφορες λέξεις ευανάγνωστες στο εκάστοτε παιδί,από περιοδικά ή άλλα φυλλάδια,το γράμμα ε και στη συνέχεια να κάνουμε κολλάζ με όλα τα ε που μαζέψαμε πάνω σε ένα χαρτόνι,στο οποίο θα έχουμε ζωγραφίσει στη μέση το γράμμα ε…Έτσι γύρω γύρω από το μεσαίο ε θα μπορούμε να κολλήσουμε τα υπόλοιπα που έχει κόψει το παιδί ή ακόμα θα μπορούσαμε να το προτρέψουμε να φτιάξει μαζί μας μέσω του κολλάζ διάφορα σχέδια,τα οποία θα αποτελούνται από τα ε τα οποία έχει μαζέψει!Μπορούμε κάλλιστα να σχεδιάσουμε μέσω του κολλάζ μαζί του την πόλη των ε…Έτσι το παιδί με μεγαλύτερη όρεξη θα μπορεί να μάθει μέσα από το παιχνίδι!Επιπλέον θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε διάφορες εικόνες,οι οποίες ξεκινούν από το συγκεκριμένο γράμμα,όπως λόγου χάρη:ελέφαντας και αν το προτρέψουμε να κολλήσει πάνω στην εικόνα χαρτονάκια, πάνω στα οποία θα γράφουμε το γράμμα ε με έντονο χρώμα,το οποίο έχει διαλέξει το ίδιο,ώστε να το θυμάται…Στη συνέχεια κάνουμε το ίδιο με το 3…Παίρνουμε δηλαδή εικόνες από ε πάλι και αυτήν τη φορά έχουμε κόψει χαρτονάκια,πάνω στα οποία θα είναι με άλλο χρώμα σχεδιασμένο το 3 και να το βάλουμε στη διαδικασία να επιλέξει ποιο από τα δύο χαρτονάκια θα κολλάει κάθε φορά πάνω στην εκάστοτε εικόνα!Φυσικά από πριν θα έχουμε εξαντλήσει τη διαδικασία μόνο με το ε,ώστε να είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να τα ξεμπερδέψει πιο εύκολα στη συνέχεια! Επίσης τα αντικείμενα μέσα στο σπίτι είναι αρκετές φορές χρήσιμα γι’αυτά τα παιδιά…Μπορεί να έχετε αντικείμενα που να ξεκινούν από ε…Βάλτε το παιδί σας να κολλήσει πάνω σε αυτά το αντίστοιχο γράμμα…Αυτές οι ασκήσεις βοηθούν την οπτική επαφή του παιδιού με το αντικείμενο,ώστε να καταφέρει μέσω αυτής να κάνει τη σύνδεση και με το γράμμα!

Ας πιάσουμε όμως και την περίπτωση που τα παιδιά μπερδεύουν το 9 με το 6… Σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να πει κανείς:<<Μα πώς θα τα μάθει τώρα που είναι και τα δυο αριθμοί;>> Ένας τρόπος θα μπορούσε να είναι λοιπόν ο εξής για ένα παιδί Δημοτικού… Πρώτα απ’όλα θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν μπερδεύει τα αριστερό με το δεξί,γιατί είναι πολλά παιδιά με δυσλεξία που το κάνουν! Στη συνέχεια μπορούμε με δυο διαφορετικά χρώματα να ζωγραφίσουμε στο αριστερό χέρι του παιδιού από την έξω μεριά τον αριθμό 9 αρκετά ευδιάκριτο,ώστε να φαίνεται και στο δεξί τον αριθμό 6,με άλλο χρώμα και πάλι αρκετά ευδιάκριτο…Οι αριθμοί θα είναι ζωγραφισμένοι στο αντίστοιχο χέρι που προανέφερα,γιατί αργότερα θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τα δυο χέρια με τους αριθμούς αυτούς…Έτσι λέμε πρώτα εμείς στο παιδί καθαρά, ότι στο αριστερό βάλαμε το 9,γιατί το δεΞί είναι το χέρι του έΞι…Θα προσπαθήσουμε δηλαδή να κάνουμε κατανοητό στο παιδί ότι το έΞι με το δεΞί έχουν και τα δυο Ξ μέσα,,οπότε θα είναι αυτό το χέρι του συγκεκριμένου αριθμού!Στη συνέχεια και αφού βεβαιωθούμε ότι το παιδί το κατάλαβε,θα του ζητήσουμε αφού κρύψει πίσω του τα χεράκια, να μας δείξει το χεράκι του 6 και κατά αντίστοιχο τρόπο του 9…Η σύνδεση ανάμεσα σε ήχους όπως είναι τα δύο Ξ,είναι επίσης αρκετά βοηθητικός παράγοντας για ένα παιδί που παρουσιάζει καθρεπτισμό! Μπορούμε ακόμα να το βάλουμε να κυκλώσει το 6 μέσα σε διάφορους αριθμούς και να υπογραμμίσει το 9 μέσα σε άλλους,ενώ στη συνέχεια είναι καλό να το βάλουμε στη διαδικασία να μας γράψει αριθμούς που θα περιλαμβάνουν το 6 και αντίστοιχα το 9(αυτό απευθύνεται και σε μεγαλύτερα παιδιά,τα οποία γνωρίζουν τους αριθμούς λίγο καλύτερα)

Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να χειριστούμε και τις υπόλοιπες περιπτώσεις καθρεπτισμών…Αρκεί να βάλουμε τη φαντασία μας να δουλέψει προς όφελος του παιδιού! Οι μαθησιακές δυσκολίες χρειάζονται πολύ μεγάλη υπομονή και επιμονή,γιατί δεν είναι δυνατόν ένας μαθητής που παρουσιάζει ενδεχομένως μαθησιακές δυσκολίες να βελτιωθεί από τη μια στιγμή στην άλλη! 

Εφαρμόζουμε λοιπόν τις κατάλληλες τεχνικές κυρίως μέσα από τρόπους που ευχαριστούν το παιδί και που θα διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του! Σας ευχαριστώ για ακόμα μια φόρα!

Επιμέλεια: Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη(Φιλόλογος με σπουδές στην ειδική αγωγή και τις μαθησιακές δυσκολίες)

http://nohmatikh.wordpress.com/

Γυναικεία κατάθλιψη (μεταφρασμενο)

Η ζωή είναι γεμάτη από συναισθηματικές διακυμάνσεις. Αλλά όταν τα "κάτω" οι χρόνοι είναι μακράς διαρκείας ή να επηρεάσει την ικανότητά σας να λειτουργήσει, μπορεί να πάσχουν από ένα κοινό, με σοβαρή ασθένεια - κατάθλιψη . Η κλινική κατάθλιψη επηρεάζει τη διάθεση, το μυαλό, το σώμα, και τη συμπεριφορά. Η έρευνα έχει δείξει ότι στις ΗΠΑ περίπου 19 εκατομμύρια άνθρωποι-ένας στους δέκα ενήλικες-εμπειρία κατάθλιψη κάθε χρόνο, και σχεδόν τα δύο τρίτα δεν παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται. 9 Η θεραπεία μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα σε πάνω από 80 τοις εκατό των περιπτώσεων. Ωστόσο, επειδή συχνά δεν γίνεται αντιληπτή, η κατάθλιψη συνεχίζει να προκαλεί άσκοπη ταλαιπωρία.

 
Η κατάθλιψη είναι μια διεισδυτική και αλλοιώνοντας ασθένεια που επηρεάζει γυναίκες και άνδρες, αλλά οι γυναίκες η κατάθλιψη εμπειρία σε περίπου δύο φορές το ποσοστό των ανδρών. 1 ερευνητές συνεχίζουν να διερευνήσει τρόπους για ειδικά θέματα μοναδική για τις γυναίκες-βιολογικό, τον κύκλο ζωής, και ψυχο-κοινωνικών-μπορεί να σχετίζεται με υψηλότερο ποσοστό των γυναικών της κατάθλιψης.

 
Δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι γίνονται καταθλιπτικοί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Πολλοί άνθρωποι έχουν μόνο μερικά από τα συμπτώματα, που ποικίλλουν ως προς τη βαρύτητα και τη διάρκεια. Για κάποιους, τα συμπτώματα εμφανίζονται σε μικρό χρονικό διάστημα τα επεισόδια? Για τους άλλους, τα συμπτώματα μπορεί να υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν δεν είχαν θεραπευτική αγωγή ζητείται. Έχοντας μερικά καταθλιπτικά συμπτώματα δεν σημαίνει ότι ένα άτομο είναι κλινική κατάθλιψη. Για παράδειγμα, δεν είναι ασυνήθιστο για όσους έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο να αισθάνεται λυπημένος, ανήμπορος, και ανιδιοτελής σε τακτικές δραστηριότητες. Μόνο όταν τα συμπτώματα επιμένουν για ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν υπάρχει λόγος να υποπτεύεται ότι η θλίψη έχει γίνει καταθλιπτική ασθένεια. Ομοίως, ζουν με το άγχος των πιθανών απολύσεων, ο μεγάλος φόρτος εργασίας, ή οικονομικά ή οικογενειακά προβλήματα μπορεί να προκαλέσει ευερεθιστότητα και «τα μπλε." Μέχρι ένα σημείο, όπως τα συναισθήματα είναι απλά ένα μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Αλλά όταν αυτά τα συναισθήματα αύξηση της διάρκειας και της έντασης και ένα άτομο δεν είναι σε θέση να λειτουργεί ως συνήθως, αυτό που φαινόταν μια προσωρινή διάθεση μπορεί να έχουν γίνει μια κλινική νόσο.

 
Οι τύποι κατάθλιψης

 
Σε μείζονα κατάθλιψη , μερικές φορές αναφέρεται ως μονοπολική ή κλινική κατάθλιψη, οι άνθρωποι έχουν κάποια ή όλα από τα συμπτώματα που αναφέρονται παρακάτω για τουλάχιστον 2 εβδομάδες, αλλά συχνά για αρκετούς μήνες ή περισσότερο. Τα επεισόδια της ασθένειας μπορεί να συμβεί μία φορά, δύο φορές, ή αρκετές φορές στη διάρκεια της ζωής.

 
Στην δυσθυμία , τα ίδια συμπτώματα είναι παρόντα κι αν ηπιότερες και διαρκούν τουλάχιστον 2 έτη. Τα άτομα με δυσθυμία είναι συχνά στερούνται όρεξη και τον ενθουσιασμό για τη ζωή, ζει μια λυπημένη και κουρασμένοι ύπαρξης που μοιάζει σχεδόν μια φυσική απόφυση της προσωπικότητάς τους. Μπορούν επίσης να αντιμετωπίζουν σοβαρά καταθλιπτικά επεισόδια.
Μανιοκατάθλιψη ή διπολική διαταραχή, δεν είναι σχεδόν τόσο κοινή όσο άλλες μορφές κατάθλιψης και περιλαμβάνει διασπαστικές κύκλους των καταθλιπτικών συμπτωμάτων που εναλλάσσονται με μανία. Κατά τη διάρκεια μανιακών επεισοδίων, οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν υπερβολικά ενεργό, ομιλητικός, ευφορία, ευερεθιστότητα, ξοδεύουν χρήματα ανεύθυνα, και να συμμετέχουν σε σεξουαλικές περιπέτειες. Σε μερικούς ανθρώπους, μια ηπιότερη μορφή της μανίας, που ονομάζεται υπομανία, εναλλάσσεται με καταθλιπτικά επεισόδια. Σε αντίθεση με άλλες διαταραχές της διάθεσης, οι γυναίκες και οι άνδρες είναι εξίσου ευάλωτες σε διπολική διαταραχή? Ωστόσο, οι γυναίκες με διπολική διαταραχή τείνουν να έχουν περισσότερα επεισόδια κατάθλιψης και λιγότερα επεισόδια μανίας ή υπομανίας

 
Τα συμπτώματα της κατάθλιψης και της Mania

 
Μια διεξοδική διαγνωστική αξιολόγηση είναι απαραίτητη αν τρεις σε πέντε ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα επιμένουν για περισσότερο από 2 εβδομάδες (1 εβδομάδα, στην περίπτωση της μανίας), ή εάν παρεμποδίζει την εργασία ή την οικογενειακή ζωή. Η αξιολόγηση περιλαμβάνει μια πλήρη φυσική εξέταση και τη συλλογή πληροφοριών για το ιστορικό της υγείας της οικογένειας. Όχι ο καθένας με την κατάθλιψη εμπειρίες κάθε ένα από αυτά τα συμπτώματα. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων διαφέρει επίσης από άτομο σε άτομο.

 
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

 
Επίμονη λυπημένη, ανήσυχη, ή "άδειο" διάθεση
Απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης σε δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένου και του φύλου
Ανησυχία, ευερεθιστότητα, ή υπερβολικό κλάμα
Αισθήματα ενοχής, αναξιότητας, ανικανότητα, απελπισία, απαισιοδοξία
Sleeping πάρα πολύ ή πολύ λίγο, νωρίς το πρωί ξύπνημα
Η όρεξη και / ή απώλεια βάρους ή υπερβολική πρόσληψη τροφής και αύξηση του σωματικού βάρους
Μειωμένη ενέργεια, κόπωση, αίσθημα "επιβραδύνεται"
Σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας ή απόπειρες αυτοκτονίας
Συγκεντρωθεί δυσκολίας, ανάμνηση, ή τη λήψη αποφάσεων
Επίμονα σωματικά συμπτώματα που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία, όπως πονοκέφαλοι, πεπτικές διαταραχές, και ο χρόνιος πόνος

 
MANIA

 
Ασυνήθιστα υψηλές διάθεση
Ευερεθιστότητα
Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
Μεγαλεπήβολα έννοιες
Αυξημένη μιλάει
Σκέψεις Racing
Η αυξημένη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής δραστηριότητας
Σημαντικά αυξημένη ενεργειακή
Η κακή κρίση που οδηγεί προς τη συμπεριφορά της ανάληψης κινδύνων
Ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά
Αιτίες της κατάθλιψης

 
Γενετικοί Παράγοντες
Υπάρχει κίνδυνος για εμφάνιση κατάθλιψης όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας, που δείχνει ότι μια βιολογική ευπάθεια μπορεί να είναι κληρονομική. Ο κίνδυνος είναι κάπως υψηλότερο για τα άτομα με διπολική διαταραχή. Ωστόσο, δεν είναι, ο καθένας με οικογενειακό ιστορικό αναπτύσσει την ασθένεια. Επιπλέον, η μείζων κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί σε ανθρώπους που δεν είχαν τα μέλη της οικογένειας με την ασθένεια. Αυτό υποδηλώνει ότι οι πρόσθετοι παράγοντες, ενδεχομένως βιοχημεία, των περιβαλλοντικών παραγόντων πίεσης, καθώς και άλλους ψυχολογικούς παράγοντες, που εμπλέκονται στην εμφάνιση της κατάθλιψης.

 
Βιοχημικούς παράγοντες

 
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η βιοχημεία του εγκεφάλου είναι ένας σημαντικός παράγοντας για καταθλιπτικές διαταραχές. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι τα άτομα με μείζονα καταθλιπτική ασθένεια έχουν συνήθως δυσλειτουργία ορισμένων χημικών ουσιών του εγκεφάλου, που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Επιπλέον, οι συνήθειες του ύπνου, που είναι βιοχημικά επηρεάζεται, είναι συνήθως διαφορετικές σε άτομα με καταθλιπτικές διαταραχές. Η κατάθλιψη μπορεί να προκληθεί ή να αμβλυνθούν με ορισμένα φάρμακα, και ορισμένες ορμόνες έχουν την αλλαγή της διάθεσης ιδιότητες. Αυτό που δεν είναι ακόμη γνωστό είναι αν η «βιοχημικές διαταραχές» της κατάθλιψης είναι γενετικής προέλευσης, ή είναι δευτερεύουσες σε στρες, του τραυματισμού, σωματική ασθένεια, ή κάποια άλλη περιβαλλοντική κατάσταση.
Περιβαλλοντικών και άλλων παραγόντων πίεσης
Σημαντική απώλεια, μια δύσκολη σχέση, οικονομικά προβλήματα, ή μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο ζωής έχουν όλα αναφερθεί ως συνεισφέροντες στην καταθλιπτική ασθένεια. Μερικές φορές η έναρξη της κατάθλιψης σχετίζεται με οξεία ή χρόνια σωματική ασθένεια. Επιπλέον, κάποια μορφή διαταραχής κατάχρησης ουσιών εμφανίζεται περίπου στο ένα τρίτο των ανθρώπων με οποιοδήποτε τύπο καταθλιπτικής διαταραχής. 7

 
ΑΛΛΟΙ Ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες

 
Τα άτομα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά-απαισιόδοξη σκέψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, μια αίσθηση ότι έχουν ελάχιστο έλεγχο επί των συμβάντων της ζωής, και μια τάση να ανησυχείτε υπερβολικά-είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν κατάθλιψη. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να αυξήσει την επίδραση της στρεσογόνα γεγονότα ή να παρεμποδίσει τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση τους ή με το να πάρει καλά. Ανατροφή ή προσδοκίες ρόλο το φύλο μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη αυτών των χαρακτηριστικών. Φαίνεται ότι τα αρνητικά μοτίβα σκέψης τυπικά ανάπτυξη στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία. Κάποιοι ειδικοί έχουν προτείνει ότι η παραδοσιακή ανατροφή των κοριτσιών θα μπορούσε να προωθήσει αυτά τα χαρακτηριστικά και μπορεί να αποτελέσει παράγοντα στην αύξηση του ποσοστού των γυναικών της κατάθλιψης.
Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάθλιψη από τους άνδρες
Η μείζων κατάθλιψη και δυσθυμία επηρεάζει διπλάσιες γυναίκες με τους άνδρες. Αυτό το δύο προς ένα αναλογία υπάρχει ανεξάρτητα από τη φυλετική και εθνική καταγωγή ή την οικονομική κατάσταση. Η ίδια αναλογία έχει αναφερθεί σε δέκα άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. 12 Άνδρες και γυναίκες έχουν περίπου το ίδιο ποσοστό διπολικής διαταραχής (μανιοκατάθλιψη), αν και την πορεία του στις γυναίκες είναι συνήθως πιο καταθλιπτικές και λιγότερες μανιακών επεισοδίων. Επίσης, ένα μεγαλύτερο αριθμό των γυναικών που έχουν την ταχεία μορφή ποδηλασίας της διπολικής διαταραχής, η οποία μπορεί να είναι πιο ανθεκτικά στις συνήθεις θεραπείες. 5
Μια ποικιλία παραγόντων μοναδική για τις ζωές των γυναικών έχουν υποψίες να διαδραματίσει έναν ρόλο στην ανάπτυξη κατάθλιψης. Η έρευνα επικεντρώνεται στην κατανόηση αυτών, όπως: αναπαραγωγή, ορμονικές, γενετικές ή άλλων βιολογικών παραγόντων? Κατάχρησης και καταπίεσης? Διαπροσωπικές? Και ορισμένα ψυχολογικά χαρακτηριστικά και προσωπικότητα. Και όμως, οι συγκεκριμένες αιτίες της κατάθλιψης στις γυναίκες παραμένουν ασαφείς? Πολλές γυναίκες που εκτίθενται σε αυτούς τους παράγοντες δεν αναπτύσσουν κατάθλιψη. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι, ανεξάρτητα από τους παράγοντες που συμβάλλουν, η κατάθλιψη είναι μια πολύ θεραπεύσιμη ασθένεια.
Οι πολλαπλές διαστάσεις της κατάθλιψης στις γυναίκες
Οι ερευνητές εστιάζονται στους ακόλουθους τομείς σε μελέτη τους για την κατάθλιψη στις γυναίκες:

 
Ενήλικη ζωή: ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΟΛΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

 
Το άγχος γενικά μπορεί να συμβάλει στην κατάθλιψη σε άτομα βιολογικά ευάλωτοι στην ασθένεια. Κάποιοι έχουν υποθέσει ότι η υψηλότερη συχνότητα της κατάθλιψης στις γυναίκες δεν οφείλεται στην αύξηση της ευαισθησίας, αλλά στη συγκεκριμένη τονίζει ότι αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες. Αυτά τονίζει περιλαμβάνουν σημαντικές ευθύνες στο σπίτι και την εργασία, οι μονογονεϊκές οικογένειες, και η φροντίδα για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους γονείς. Πώς αυτοί οι παράγοντες μπορούν μεμονωμένα να επηρεάσουν τις γυναίκες δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή.
Και για τις δύο γυναίκες και τους άνδρες, τα ποσοστά της μείζονος κατάθλιψης είναι υψηλότερα μεταξύ των διαχωρίζονται διαζευγμένη και, και το χαμηλότερο ανάμεσα στα παντρεμένα, ενώ παραμένει πάντα υψηλότερο για τις γυναίκες από ό, τι για τους άνδρες. Η ποιότητα ενός γάμου, ωστόσο, μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην κατάθλιψη. Έλλειψη μια οικεία, εκμυστηρεύσεις σχέση, καθώς και τις εμφανείς γαμικές διαφορές, έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με την κατάθλιψη στις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, τα ποσοστά της κατάθλιψης έδειξαν να είναι υψηλότερο μεταξύ δυστυχώς παντρεμένες γυναίκες.

 
ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 
Αναπαραγωγική εκδηλώσεις Γυναικών περιλαμβάνουν τον εμμηνορροϊκό κύκλο, την εγκυμοσύνη, την περίοδο postpregnancy, υπογονιμότητα, εμμηνόπαυση, και μερικές φορές, η απόφαση να μην κάνουν παιδιά. Οι εκδηλώσεις αυτές φέρνουν οι διακυμάνσεις στη διάθεση ότι για μερικές γυναίκες περιλαμβάνουν κατάθλιψη. Οι ερευνητές έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ορμόνες έχουν συνέπειες για τη χημεία του εγκεφάλου που ελέγχει τα συναισθήματα και τη διάθεση? Ένα συγκεκριμένο βιολογικό μηχανισμό που εξηγεί ορμονικές συμμετοχή δεν είναι γνωστή, ωστόσο.
Πολλές γυναίκες εμπειρία ορισμένων συμπεριφοράς και φυσικές αλλαγές που σχετίζονται με τις φάσεις του έμμηνου κύκλου τους. Σε μερικές γυναίκες, αυτές οι αλλαγές είναι σοβαρές, συμβαίνουν τακτικά, και περιλαμβάνουν τα καταθλιπτικά αισθήματα, ευερεθιστότητα, και άλλες συναισθηματικές και σωματικές αλλαγές. Ονομάζεται προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (PMS) ή προεμμηνορροϊκό δυσφορική διαταραχή (PMDD), οι αλλαγές που συνήθως ξεκινά μετά την ωορρηξία και να γίνει σταδιακά χειρότερα μέχρι την έμμηνο ρύση αρχίζει. Οι επιστήμονες διερευνούν το πώς η κυκλική άνοδο και την πτώση των οιστρογόνων και άλλων ορμονών μπορεί να επηρεάσει τη χημεία του εγκεφάλου που σχετίζεται με την κατάθλιψη. 10
Η επιλόχεια αλλαγές στη διάθεση μπορεί να κυμαίνεται από παροδικές "μπλε" αμέσως μετά τον τοκετό σε ένα επεισόδιο μείζονος κατάθλιψης σε σοβαρές ή ανικανότητα, ψυχωσική κατάθλιψη. Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες που βιώνουν τη μείζονα κατάθλιψη μετά τον τοκετό πολύ συχνά είχαν προηγούμενα επεισόδια κατάθλιψης, ακόμη κι αν δεν έχουν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί.
Εγκυμοσύνη (αν είναι επιθυμητό) συμβάλλει σπάνια στην κατάθλιψη, και η άμβλωση, δεν φαίνεται να οδηγεί σε υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της κατάθλιψης. Οι γυναίκες με προβλήματα υπογονιμότητας μπορεί να υπόκειται σε έντονο άγχος ή θλίψη, αν και δεν είναι σαφές εάν αυτό συμβάλλει στην αύξηση του ποσοστού της κατάθλιψης. Επιπλέον, η μητρότητα μπορεί να είναι μια εποχή αυξημένου κινδύνου για την κατάθλιψη λόγω του στρες και τις απαιτήσεις που επιβάλλει.
Εμμηνόπαυση , σε γενικές γραμμές, δεν είναι asssociated με αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης. Στην πραγματικότητα, ενώ κάποτε θεωρούνταν μια μοναδική διαταραχή, η έρευνα έχει δείξει ότι κατάθλιψης στην εμμηνόπαυση δεν είναι διαφορετικό από ό, τι σε άλλες ηλικίες. Οι γυναίκες πιο ευάλωτες στην κατάθλιψη αλλαγή του κύκλου ζωής τους είναι εκείνοι με ιστορικό παρελθόν καταθλιπτικών επεισοδίων.

 
ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 
Όσο για την κατάθλιψη σε γενικές γραμμές, το ποσοστό επιπολασμού της κατάθλιψης σε αφροαμερικάνων και ισπανόφωνων γυναικών παραμένει περίπου διπλάσιο από αυτό των ανδρών. Υπάρχει κάποια ένδειξη, ωστόσο, ότι η μείζων κατάθλιψη και η δυσθυμία μπορεί να διαγνωστεί λιγότερο συχνά σε αφροαμερικάνων και ελαφρώς πιο συχνά σε σχέση με το ισπανικό λευκές γυναίκες. Πληροφορίες για την επικράτηση άλλες φυλετικές και εθνοτικές ομάδες δεν είναι οριστικός.

 
Οι μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες κακοποιηθεί ως παιδιά είναι πιο πιθανό να έχουν κλινική κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους από εκείνους που δεν έχουν τέτοια ιστορία. Επιπλέον, διάφορες μελέτες δείχνουν μια υψηλότερη συχνότητα της κατάθλιψης μεταξύ των γυναικών που έχουν υποστεί βιασμό ως εφήβους ή ενήλικες. Από πολύ περισσότερες γυναίκες από άνδρες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά, τα ευρήματα αυτά είναι σχετικά. Οι γυναίκες που βιώνουν συχνά εμφανιζόμενων άλλες μορφές κακοποίησης, όπως η σωματική κακοποίηση και η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, επίσης μπορεί να εμφανίσουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης. Κατάχρηση μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη με την ενθάρρυνση χαμηλή αυτοεκτίμηση, η αίσθηση της αδυναμίας, αυτο-κατηγορώ, και η κοινωνική απομόνωση. Μπορεί να υπάρχουν βιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου για την κατάθλιψη που προκύπτουν από μεγαλώνουν σε μια δυσλειτουργική οικογένεια. Επί του παρόντος, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να καταλάβουμε αν θυματοποίηση συνδέεται ειδικά με την κατάθλιψη.

 
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ στη μετέπειτα ενήλικη ζωή

 
Κάποτε, ήταν κοινή πεποίθηση ότι οι γυναίκες ήταν ιδιαίτερα ευάλωτες στην κατάθλιψη όταν τα παιδιά τους έφυγε από το σπίτι και βρέθηκαν αντιμέτωποι με «άδειο σύνδρομο φωλιά» και εκδήλωσαν έντονη απώλεια του σκοπού και της ταυτότητας. Ωστόσο, οι μελέτες δεν δείχνουν αύξηση της κατάθλιψης μεταξύ των γυναικών σε αυτό το στάδιο της ζωής.
Όπως και με νεότερες ηλικιακές ομάδες, περισσότερο ηλικιωμένες γυναίκες από τους άνδρες υποφέρουν από κατάθλιψη. Ομοίως, για όλες τις ηλικίες, είναι εκτός γάμου (η οποία περιλαμβάνει χηρεία), είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου για την κατάθλιψη. Το πιο σημαντικό, η κατάθλιψη δεν θα πρέπει να απορριφθεί ως φυσιολογική συνέπεια των φυσικών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων αργότερα στη ζωή. Στην πραγματικότητα, οι μελέτες δείχνουν ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι αισθάνονται ικανοποιημένοι με τη ζωή τους.
Οι περίπου 800.000 άτομα χήρες κάθε χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι μεγάλα, οι γυναίκες, και η εμπειρία ποικίλου βαθμού καταθλιπτική συμπτωματολογία. 

Οι περισσότεροι δεν χρειάζονται τυπική θεραπεία, αλλά εκείνοι που είναι μετρίως ή σοβαρά θλιβερό φαίνεται να επωφελούνται από τις ομάδες αυτοβοήθειας ή διάφορες ψυχοκοινωνικές θεραπείες. Ωστόσο, το ένα τρίτο των χήρες / χήρους πληρούν τα κριτήρια για μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο κατά τον πρώτο μήνα μετά το θάνατο, και οι μισοί από αυτούς παραμένουν κλινική κατάθλιψη 1 χρόνο μετά. Οι καταθλίψεις ανταποκρίνονταν στη συνήθη αντικαταθλιπτικά θεραπείες, αν και την έρευνα για το πότε θα ξεκινήσει θεραπεία ή πώς τα φάρμακα πρέπει να συνδυάζεται με ψυχοκοινωνικές θεραπείες είναι ακόμη στα αρχικά της στάδια.

 
Η κατάθλιψη είναι μια θεραπεύσιμη ασθένεια

 
Ακόμα και σοβαρή κατάθλιψη μπορεί να είναι ιδιαίτερα ανταποκρίνονται στη θεραπεία. Πράγματι, η κατάσταση πίστη κάποιου είναι "ανίατη" αποτελεί συχνά μέρος της απελπισίας που συνοδεύει σοβαρή κατάθλιψη. Αυτά τα άτομα πρέπει να παρέχεται με τις πληροφορίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα των σύγχρονων θεραπειών για την κατάθλιψη με τρόπο που να αναγνωρίζει πιθανό σκεπτικισμό τους σχετικά με το αν η θεραπεία θα εργάζονται γι 'αυτούς. Όπως με πολλές ασθένειες, το προγενέστερο έναρξη της θεραπείας, η πιο αποτελεσματική και όσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα πρόληψη σοβαρών υποτροπών. Φυσικά, η θεραπεία δεν θα εξαλείψει αναπόφευκτες πιέσεις της ζωή και σκαμπανεβάσματα. Αλλά μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ικανότητα να διαχειριστεί αυτές τις προκλήσεις και να οδηγήσει σε μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής.

 
Το πρώτο βήμα στη θεραπεία για την κατάθλιψη θα πρέπει να είναι μια διεξοδική εξέταση για να αποκλεισθεί οποιαδήποτε φυσική ασθένειες που μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Δεδομένου ότι ορισμένα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν τα ίδια συμπτώματα όπως η κατάθλιψη, η εξέταση ο γιατρός θα πρέπει να ενημερώνονται για τυχόν φάρμακα που χρησιμοποιούνται. Εάν μια φυσική αιτία για την κατάθλιψη δεν βρεθεί, μια ψυχολογική αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται από τον ιατρό ή μια παραπομπή που έγινε σε ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας.

 
ΤΥΠΟΙ θεραπεία για την κατάθλιψη

 
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη θεραπείες για την κατάθλιψη είναι τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, ψυχοθεραπεία, ή με συνδυασμό των δύο. Ποια από αυτά είναι η σωστή θεραπεία για κάθε ένα άτομο εξαρτάται από τη φύση και τη σοβαρότητα της κατάθλιψης και, σε κάποιο βαθμό, τις ατομικές προτιμήσεις. Σε ασθενείς με ήπια ή μέτρια κατάθλιψη, ένα ή δύο από αυτές τις θεραπείες μπορεί να είναι χρήσιμη, ενώ σε σοβαρή ανικανότητα ή κατάθλιψη, φαρμακευτική αγωγή είναι γενικά συνιστάται ως ένα πρώτο βήμα στη θεραπεία. 3 Σε συνδυασμένη θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ανακουφίσει τα σωματικά συμπτώματα γρήγορα, ενώ η ψυχοθεραπεία επιτρέπει την ευκαιρία να μάθουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης των προβλημάτων.

 
Φάρμακα

 
Υπάρχουν διάφοροι τύποι των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των καταθλιπτικών διαταραχών. Αυτές περιλαμβάνουν νεότερα φάρμακα-κυρίως η εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) και τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (αναστολείς ΜΑΟ). Οι SSRIs-και άλλα νεότερα φάρμακα που επηρεάζουν τους νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη, γενικά έχουν λιγότερες παρενέργειες από τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά. Κάθε πράξεις σε διαφορετικές οδούς χημική του ανθρώπινου εγκεφάλου που σχετίζονται με τις διαθέσεις. Αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν είναι συνήθεια που σχηματίζουν. 

Παρά το γεγονός ότι ορισμένα άτομα παρατηρήσετε βελτίωση κατά το πρώτο ζεύγος των εβδομάδων, συνήθως αντικαταθλιπτικά φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται τακτικά για τουλάχιστον 4 εβδομάδες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι και 8 εβδομάδες, πριν από την πλήρη θεραπευτική επίδραση εμφανίζεται. Για να είναι αποτελεσματική και να αποφευχθεί η υποτροπή της κατάθλιψης, τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται για περίπου 6 έως 12 μήνες, με προσοχή ακολουθώντας τις οδηγίες του γιατρού. Τα φάρμακα πρέπει να παρακολουθούνται για να διασφαλιστεί η πιο αποτελεσματική δόση και να ελαχιστοποιηθούν οι παρενέργειες. Για όσους είχαν αρκετές περιόδους της κατάθλιψης, η μακροχρόνια θεραπεία με το φάρμακο είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την πρόληψη επαναλαμβανόμενων επεισοδίων.

 
Η συνταγογράφηση γιατρός θα παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τις πιθανές παρενέργειες και, στην περίπτωση της ΜΑΟ, διατροφικών και φαρμακευτική αγωγή περιορισμούς. Επιπλέον, άλλα συνταγογραφούμενα και over-the-counter φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής που χρησιμοποιούνται θα πρέπει να αναθεωρηθεί, διότι μερικοί μπορούν να αλληλεπιδρούν αρνητικά με την αντικαταθλιπτική φαρμακευτική αγωγή. Μπορεί να υπάρχουν περιορισμοί στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

 
Ψυχοθεραπεία

 
Σε ήπια έως μέτρια περιπτώσεις κατάθλιψης, η ψυχοθεραπεία είναι επίσης μια επιλογή θεραπείας. Μερικές βραχυπρόθεσμες (10 έως 20 την εβδομάδα) θεραπείες ήταν πολύ αποτελεσματικό σε πολλά είδη της κατάθλιψης. "Talking" θεραπείες βοηθούν τους ασθενείς να ενημερωθεί για τις και να επιλύσουν τα προβλήματά τους μέσω της λεκτικής δούναι και λαβείν με τον θεραπευτή. 

«Συμπεριφορική» θεραπείες βοηθούν τους ασθενείς να μάθουν νέες συμπεριφορές που οδηγούν σε μεγαλύτερη ικανοποίηση στη ζωή και "ξεμάθει" αντιπαραγωγικές συμπεριφορές. Η έρευνα έχει δείξει ότι δύο βραχυπρόθεσμες ψυχοθεραπείες, διαπροσωπικές και γνωστική-συμπεριφορική, είναι χρήσιμο για κάποιες μορφές της κατάθλιψης. Η διαπροσωπική θεραπεία προσπαθεί να αλλάξει τις διαπροσωπικές σχέσεις που προκαλούν ή επιδεινώνουν την κατάθλιψη. Γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία βοηθά στην αλλαγή αρνητικές μορφές σκέψης και συμπεριφοράς που μπορεί να συμβάλλουν στην κατάθλιψη.

 
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ επαναλαμβανόμενη κατάθλιψη

 
Ακόμα και όταν η θεραπεία είναι επιτυχής, η κατάθλιψη μπορεί να επανεμφανιστεί. Μελέτες δείχνουν ότι ορισμένες στρατηγικές θεραπείας είναι πολύ χρήσιμα σε αυτή την περίπτωση. Συνέχιση του αντικαταθλιπτικού φαρμάκου στην ίδια δόση που αντιμετωπίζεται με επιτυχία από το οξύ επεισόδιο μπορεί συνήθως να αποτρέψει επανάληψη. Μηνιαία διαπροσωπική ψυχοθεραπεία μπορεί να επιμηκύνει το χρόνο μεταξύ των επεισοδίων σε ασθενείς που δεν λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.

 
Ο Δρόμος προς Healing

 
Αποκομίζουν τα οφέλη της θεραπείας αρχίζει με την αναγνώριση τα σημάδια της κατάθλιψης. Το επόμενο βήμα είναι να αξιολογηθούν από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία. Παρά το γεγονός ότι η κατάθλιψη μπορεί να διαγνωστεί και να αντιμετωπίζονται από γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας, συχνά ο γιατρός θα παραπέμψει τον ασθενή σε έναν ψυχίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό κλινικές, ή άλλο επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η θεραπεία είναι μια εταιρική σχέση μεταξύ των ασθενών και των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης. Ένας ενημερωμένος καταναλωτής ξέρει θεραπευτικές επιλογές της και να συζητά τις ανησυχίες με το φορέα παροχής της, όπως αυτές προκύπτουν.

 
Εάν δεν υπάρχουν θετικά αποτελέσματα μετά από 2 έως 3 μήνες της θεραπείας, ή αν τα συμπτώματα επιδεινώνονται, να συζητήσουν μια άλλη προσέγγιση της θεραπείας με τον πάροχο. Να πάρει μια δεύτερη γνώμη από έναν άλλο για την υγεία ή επαγγελματία ψυχικής υγείας μπορεί επίσης να είναι εντάξει.   

πηγή: http://www.athealth.com

http://psixologikosfaros.blogspot.com/2011/07/blog-post_8636.html

What Causes Dyslexia?

Dyslexia is offer characterized by the child or adult’s struggle with reading and/or writing. There are a few explanations of what causes dyslexia. According to MedicineNet, there are three main types of dyslexia, categorized by what caused them: trauma dyslexia, primary dyslexia, and developmental dyslexia. In addition, dyslexia is also categorized by the issues the individual is having. These include visual and auditory dyslexia.

Trauma dyslexia, the first type, usually happens after the individual has gone through brain trauma or brain injury. This may be for a variety of reasons, such as a car accident or a fall from a tall ladder. Trauma dyslexia is usually seen in adult patients and most children do not suffer from it. The trauma is usually at the area of the brain that controls an individual’s ability to read and to write.

The next type of dyslexia (again, according to MedicineNet) is called Primary Dyslexia. Instead of a brain injury or trauma, Primary Dyslexia is caused by a dysfunction of the cerebral cortex, or left side of the brain. This type of dyslexia is genetic and is hereditary and is sometimes correlated with left-handedness (however, not all left-handed children are dyslexic and vice versa). Boys are usually more likely to have Primary Dyslexia than girls are. This type of dyslexia does not improve or get worse with age. Patients usually read at or below a fourth-grade level and continue to struggle with writing, reading, and spelling into their adulthood.

The last type of dyslexia is called Developmental (or Secondary) Dyslexia and is assumed to be caused by hormonal development during the early stages of development in the uterus. Developmental dyslexics usually improve and have less symptoms as they get older. This type of dyslexia is also more common in boys.

Furthermore, as mentioned above, individuals with a certain type of dyslexia may also be categorized by what type of skill they are struggling with. Visual dyslexia is constituted as a struggle with the ability to write numbers, letters, and words in their correct order and style. Many dyslexics often may read words backwards or write (or say) words out of order in a sentence. Auditory dyslexia is the struggle with the sounds of individual letters or words. Auditory dyslexics cannot pronounce the sounds of letters and words correctly because they do not hear or see them in the right way. 

Auditory dyslexia also may be caused by hearing and ear problems that start from an early age. If a child is unable to hear the correct pronunciation of words and letters, than they will in fact have trouble learning them and may develop a case of auditory dyslexia.

However, it’s important to note that this isn’t always the case. Auditory dyslexics don’t always have hearing problems and those with hearing problems may not have dyslexia.

What causes dyslexia definitely depends on the individual’s own circumstances. A dyslexia patient may suffer from a combination of the above causes of dyslexia and therefore may have a more severe (or long-standing) case than others.

By Gavin Cruise, http://dyslexiawayofthinking.co.uk/2011/12/dyslexia/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Προβλήματα ύπνου στα παιδιά και τους εφήβους

Γράφει η Ελένη Λαζαράτου

Παιδοψυχίατρος, Επίκουρη Καθηγήτρια Παν/μίου Αθηνών

Οι διαταραχές ύπνου στην παιδική ηλικία έχουν λιγότερο μελετηθεί απ’ ότι εκείνες των ενηλίκων.  Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια καταγραφής και ταξινόμησης.

Οι δυσκολίες στην μελέτη των προβλημάτων ύπνου στην παιδική ηλικία προέρχονται από το γεγονός ότι οι γονείς και συχνά οι ειδικοί, τις θεωρούν μεταβατικές που αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστούν.  Το ίδιο το παιδί δεν παραπονείται και δεν ζητάει βοήθεια και θα πρέπει να περιμένουμε την εφηβεία για να εκφραστούν τα υποκειμενικά ενοχλήματα.

Έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες από τις διαταραχές είναι πράγματι μεταβατικά φαινόμενα, αντιδραστικά προς το περιβάλλον ή συνδεόμενα με συναισθηματικές ή αναπτυξιακές φάσεις του παιδιού.  Η πρόγνωση  σ’ αυτή την περίπτωση είναι καλή και συνήθως αρκεί η τροποποίηση ορισμένων περιβαντολογικών συνθηκών για να μειωθούν οι επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας.

Άλλες διαταραχές όμως είναι σοβαρότερες γιατί μειώνουν σημαντικά την λειτουργικότητα του παιδιού και τείνουν να εγκατασταθούν και να το συνοδεύσουν μέχρι την ενήλικη ζωή.

Πρέπει να τονισθεί η σημασία της διεπιστημονικής προσέγγισης στην διάγνωση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων ύπνου στα παιδιά.  Παιδίατροι, πνευμονολόγοι, ωτορινολαρυγγολόγοι, οδοντίατροι, παιδονευρολόγοι, παιδοψυχίατροι, μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους ή σε συνεργασία ή να παραπέμψουν σε ειδικευμένα κέντρα το παιδί με προβλήματα ύπνου.

Βρεφική ηλικία

Οι διαταραχές ύπνου στη βρεφική ηλικία είναι συνήθως καλής πρόγνωσης.  Δεν πρέπει εντούτοις να παραγνωρίζονται, κυρίως για τον εκνευρισμό και τα προβλήματα που δημιουργούν στην οικογένεια.

Οι ανάγκες του νεογέννητου σε ύπνο είναι 17 ώρες την ημέρα.  Τις πρώτες εβδομάδες οι φάσεις ύπνου – εγρήγορσης έχουν διάρκεια 3 – 4 ωρών και κατά συνέπεια είναι φυσιολογικό το μωρό να ξυπνά στη διάρκεια της νύχτας μέχρι το δεύτερο μήνα.  Γύρω στον τέταρτο μήνα αρχίζει να οργανώνεται μια εναλλαγή ημερησίου και νυχτερινού ύπνου που επαφίεται στις συνθήκες ζωής να σταθεροποιηθεί.  Στην ηλικία του ενός έτους, το παιδί έχει ανάγκη από 15 ώρες ύπνο και κοιμάται δύο φορές μέσα στην ημέρα.

Από μελέτη 200 φυσιολογικών παιδιών διαπιστώθηκε ότι την πρώτη περίοδο 4 ωρών μη διακοπτόμενου ύπνου την αποκτούν 70% σε ηλικία 3 μηνών, 15% σε ηλικία 6 μηνών και 10% σε ηλικία ενός έτους.  Δεν υπάρχει διαφορά φύλου σε σχέση με την ηλικία ομαλοποίησης του ύπνου αλλά τα αγόρια ξυπνούν συχνότερα από τα κορίτσια.  Ο αριθμός των νυχτερινών ξυπνημάτων δεν έχει σχέση με την διάρκεια του ημερησίου ύπνου, αν και η διάρκεια του νυχτερινού ύπνου μπορεί να είναι μειωμένη αν το βρέφος κοιμάται πολλές ώρες την ημέρα.

Γενικά είναι παραδεκτό ότι προσπάθειες ομαλοποίησης του ύπνου πρέπει να γίνουν ανάμεσα στον 4^ο – 6^ο μήνα της ζωής γιατί μετά γίνεται δυσκολότερο.

Η καταγραφή με βίντεο στο σπίτι και σε εργαστήρια ύπνου έδειξε ότι όλα τα βρέφη ξυπνάνε κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά τα περισσότερα ξανακοιμούνται χωρίς να ενοχλήσουν τους γονείς τους.

Οι πραγματικές αϋπνίες κάνουν την εμφάνισή τους πολύ πρώιμα, ήδη από τις πρώτες μέρες της ζωής.  Οι περίοδοι ύπνου είναι πολύ σύντομες και διακόπτονται από κλάματα που δύσκολα σταματούν, μια κατάσταση που πολύ γρήγορα αλλάζει τη ζωή της οικογένειας.  Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να διακόψουν τον δικό τους ύπνο και να αφιερώσουν πολύ χρόνο προσπαθώντας να κάνουν το παιδί να ξανακοιμηθεί.  Το επόμενο πρωί τους βρίσκει κουρασμένους, εκνευρισμένους, με κακή απόδοση στην εργασία τους και με υπερβολικό άγχος.

Η αϋπνία του βρέφους μπορεί να οφείλεται σε ιδιοσυγκρασιακούς παράγοντες ή οργανικά αίτια π.χ. βρέφη που γεννήθηκαν πρόωρα παρουσιάζουν συχνότερα διαταραχές ύπνου.  Άλλοτε όμως αντανακλά τη δυσκολία της σχέσης με τη μητέρα.  Αϋπνίες παρατηρούνται σε περιόδους επιστροφής της μητέρας στην εργασία ή σε κάποιο άλλο αποχωρισμό.  Μπορεί επίσης να προέρχονται από υπερφόρτωση ερεθισμάτων που εμποδίζουν το βρέφος να χαλαρώσει και να κοιμηθεί.

Από τον δεύτερο χρόνο, η σημασία της αϋπνίας αλλάζει καθώς παρεμβαίνει το άγχος του αποχωρισμού: το «να πάει να κοιμηθεί» σημαίνει για το παιδί να μείνει μόνο του, να αποχωριστεί τη μητέρα του και να μείνει στο σκοτάδι με μόνη συντροφιά τις φαντασιώσεις του.  Έτσι, για να αφεθεί στον ύπνο έχει ανάγκη να περιτριγυρίζεται από αγαπημένα αντικείμενα (κουκλάκια, ζωάκια), να βυζαίνει το δάχτυλό του, να επαναλαμβάνει τις ίδιες κινήσεις και τελετουργίες που το απαλλάσσουν από το άγχος.

Προσχολική ηλικία

Οι αϋπνίες της προσχολικής ηλικίας παρουσιάζονται σαν συνέχεια των διαταραχών ύπνου της βρεφικής ζωής.  Το νήπιο ξυπνάει στη μέση της νύχτας, δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί και συνήθως καταφεύγει στο κρεβάτι των γονιών του. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μισά από τα νήπια 3 ετών που ξυπνούσαν τη νύχτα είχαν τα ίδια προβλήματα από τη γέννησή τους.  Αναπτυξιακά, το ξύπνημα τη νύχτα προηγείται της δυσκολίας του νηπίου να αποκοιμηθεί, που επίσης προηγείται της δυσκολίας του να πάει μόνο του στο κρεβάτι.

Οι γονείς που ανέφεραν προβλήματα ύπνου των παιδιών τους προσχολικής ηλικίας αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι δυσκολίες από τότε που έγιναν γονείς.  Παρουσίαζαν νυχτερινά ξυπνήματα, πρώιμες εγέρσεις και δεν ήταν ξεκούραστοι την επόμενη μέρα .

Νυχτερινοί τρόμοι παρατηρούνται σε 3% παιδιών ηλικίας 18 μηνών έως 6 ετών.  Το παιδί χωρίς να ξυπνήσει ανασηκώνεται στο κάθισμά του και κοιτάζει έντρομο χωρίς πραγματικά να βλέπει.  Παρουσιάζει ταχύπνοια, ταχυκαρδία, ιδρώτα και φωνές πανικού.  Έχει δυσκολία να ξυπνήσει και αν καταφέρουμε να το ξυπνήσουμε κλαίει απαρηγόρητα, είναι σε σύγχυση και έχει δυσκολίες προσανατολισμού.  Το επόμενο πρωί υπάρχει πλήρης αμνησία του επεισοδίου.  Οι νυχτερινοί τρόμοι στα παιδιά δεν συνδέονται με την ύπαρξη αξιόλογης ψυχοπαθολογίας .  Συνήθως  βελτιώνονται και εξαφανίζονται με την ηλικία.

Οι εφιάλτες παρουσιάζονται αρκετά συχνά 10-50% σε παιδιά ηλικίας 3 – 6 ετών.  Το παιδί ξυπνάει φοβισμένο από τον ύπνο και διηγείται ένα άσχημο όνειρο.  Όταν διηγείται τον εφιάλτη είναι τελείως ξύπνιο και καλά προσανατολισμένο.  Το επόμενο πρωί επίσης μπορεί να διηγηθεί το άσχημο όνειρο που είδε.  Οι εφιάλτες συνδυάζονται με αγχώδη όνειρα και stress.  Οι τραυματικές εμπειρίες επίσης αυξάνουν τη συχνότητα και την ένταση των εφιαλτών.  Ο υψηλός πυρετός μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες.  Οι εφιάλτες εύκολα διαφοροποιούνται από τους νυχτερινούς τρόμους.  Το παιδί μπορεί να διηγηθεί τον εφιάλτη και δεν έχει αμνησία του γεγονότος το επόμενο πρωί.  Στους νυχτερινούς τρόμους το παιδί παραμένει κοιμισμένο, δεν υπάρχει αναπαράσταση του περιεχομένου και το γεγονός καλύπτεται από αμνησία .

Στη  προσχολική ηλικία μπορεί να ξεκινήσει και η υπνοβασία.

Στο επεισόδιο υπνοβασίας το παιδί κάθεται ή περπατάει από 5 sec έως 30 min.  Όταν περπατάει το κάνει χωρίς σκοπό, έχει κακό συντονισμό των κινήσεων και δεν έχει προσανατολισμό.  Κινδυνεύει να χτυπήσει αν συναντήσει εμπόδια και είναι δύσκολο να ξυπνήσει.  Το επόμενο πρωί έχει αμνησία του επεισοδίου.  Τα επεισόδια υπνοβασίας είναι δύσκολο να προβλεφθούν.  Συμβαίνουν παροδικά και σχετίζονται με υπερβολική κούραση και stress.

Επεισόδια υπνοβασίας επέρχονται 60 – 120 min μετά την έλευση του ύπνου,.  15% των παιδιών 4 – 12 ετών παρουσιάζουν 1 επεισόδιο υπνοβασίας την εβδομάδα και 6% 1 – 4 επεισόδια την εβδομάδα.  Η συχνότητα ελαττώνεται κατά πολύ στην εφηβεία

Για να προφυλάξουμε το παιδί το δωμάτιο πρέπει να είναι αρκετά ασφαλές και χωρίς αντικείμενα που να μπορούν να το  τραυματίσουν.  Τα παράθυρα του σπιτιού πρέπει να είναι κλειστά και οι πόρτες κλειδωμένες.  Η απότομη διακοπή των υπνοβατικών επεισοδίων πρέπει να αποφεύγονται γιατί προκαλεί αύξηση της συγχυτικής  κατάστασης που βρίσκεται το παιδί.

Στο πέρασμα από τον ύπνο στην εγρήγορση συχνά παρατηρούνται παραμιλητό, μυϊκές κράμπες, τινάγματα, ρυθμικές κινήσεις του σώματος ή του κεφαλιού που αποτελούν παραλλαγές της φυσιολογικής συμπεριφοράς και όχι ενδείξεις ψυχοπαθολογίας.

Σχολική ηλικία

Η δυσκολία να πάνε για ύπνο αποτελεί το συχνότερο συναντώμενο πρόβλημα (27%) παιδιών ηλικίας 5 – 12 ετών.  Ακολουθούν η καθυστέρηση έλευσης του ύπνου (11,3%) και έγερση κατά τη διάρκεια της νύχτας (6,5%).  Προβλήματα πρωινής έγερσης και παράπονα κούρασης παρουσιάζουν 17% των παιδιών.  Μεταξύ των παιδιών που είχαν προβλήματα καθυστέρησης έλευσης ύπνου 80% παρουσίαζαν και αντίσταση να πάνε στο κρεβάτι. Ενώ τα προβλήματα έλευσης ύπνου συνδέονται με φόβους,  η αντίσταση  να πάει το παιδί στο κρεβάτι συνδέεται με ακανόνιστο ωράριο ύπνου, την μη ύπαρξη συγκεκριμένων κανόνων και την δυνατότητα του παιδιού να κοιμάται αλλού εκτός από το κρεβάτι του.  Αυτά τα παιδιά ξυπνούν αργότερα το πρωί και παραπονιούνται ότι είναι κουρασμένα.  Αποδεικνύεται η σημασία των ορίων και των κανόνων για την υγιεινή του ύπνου σ’ αυτή την ηλικία.

Στη σχολική ηλικία έχει την έναρξή του το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου.

Η άπνοια του ύπνου ορίζεται σαν διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου που υπερβαίνει τα 10 sec.  Κατά μέσο όρο οι άπνοιες διαρκούν 30 – 40 sec ως 3 min.   Η συχνότερα παρατηρούμενη άπνοια είναι λόγω εμποδίου της αναπνοής και οφείλεται σε διογκωμένες αμυγδαλές ή αδενοειδείς εκβλαστήσεις και σπανιότερα σε υπερβολική παχυσαρκία ή υποθυρεοειδισμό. Κάθε άπνοια συνοδεύεται από ένα σύντομο ξύπνημα με σκοπό να επανεγκατασταθεί ικανοποιητικός αερισμός και οξυγόνωση.  Αυτά τα μικρο-ξυπνήματα μπορεί να συμβούν μέχρι 200 – 300 φορές σε μια νύχτα.  Ο ύπνος με αυτό τον τρόπο γίνεται ανήσυχος και ανεπαρκής.  Την επόμενη ημέρα το παιδί παραπονείται για κούραση και παρουσιάζει δυσκολίες στη συγκέντρωση προσοχής.  Η κακή σχολική επίδοση και τα προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί να συνδέονται με το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου.

Ο τριγμός των δοντιών οφείλεται σε στερεοτυπικές κινήσεις της γνάθου που προκαλούν σφίξιμο και τρίξιμο των δοντιών.  Συμβαίνει σε 50% των φυσιολογικών βρεφών την περίοδο της οδοντοφυΐας.  Βραχυχρόνια επεισόδια μπορούν επίσης να παρουσιαστούν στα νήπια.  Θεωρείται παθολογικό όταν εμφανίζεται μετά τα δέκα έτη.  Έντονοι και δυσάρεστοι ήχοι τη νύχτα προκαλούν πρόβλημα στην οικογένεια.  Συχνά δημιουργούνται οδοντιατρικά προβλήματα και οι οδοντίατροι είναι οι πρώτοι που καλούνται να παρέμβουν.  Οι αιτιολογικοί παράγοντες περιλαμβάνουν την μη σωστή εμφύτευση των δοντιών, νευρολογικές διαταραχές, ψυχολογικό stress και συναισθηματική ένταση

Οι συνήθεις αϋπνίες της σχολικής ηλικίας αντιμετωπίζονται με συμβουλευτική γονέων με σκοπό τη βελτίωση της υγιεινής του ύπνου.  Το τακτικό πρόγραμμα ωραρίων ύπνου – έγερσης, ο περιορισμός του παιδιού να κοιμάται μόνο στο κρεβάτι του, η προσοχή στις αλλαγές του περιβάλλοντος (μείωση των θορύβων, σταθερή θερμοκρασία), η αποφυγή διεγερτικών ουσιών (σοκολάτα, κόκα-κόλα), βοηθούν στην αποκατάσταση των διαταραχών ύπνου .

Στο σύνδρομο άπνοιας του ύπνου λόγω εμποδίου της αναπνοής η θεραπεία είναι χειρουργική.  Η επέμβαση συνίσταται στην αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων ή των αμυγδαλών ενώ σε βαρύτερες περιπτώσεις προτείνονται άλλες επεμβάσεις κυρίως πλαστικής χειρουργικής.

Εφηβεία

Από νευροφυσιολογική άποψη η οργάνωση του ύπνου στην εφηβεία ολοκληρώνεται και ταυτίζεται με εκείνη του ενήλικα.  Η συνολική διάρκεια του ύπνου ελαττώνεται για να φθάσει το 8ωρο στην ηλικία των 16 ετών.

Ενώ οι διαταραχές ύπνου, όπως προκύπτει από επιδημιολογικές μελέτες, είναι συχνές στην εφηβεία, σπάνια οι έφηβοι ζητάνε βοήθεια γι’ αυτές.

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι μισοί περίπου μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αναφέρουν προβλήματα ύπνου, τα οποία είναι πιο σοβαρά για τα κορίτσια απ’ ότι για τα αγόρια.  Όσον αφορά τη σχολική επιτυχία και τη σχέση της με τα προβλήματα ύπνου το αποτέλεσμα μιας μεγάλης μελέτης με δείγμα 3.000 μαθητών έδειξε ότι οι χειρότεροι μαθητές κοιμούνται λιγότερο απ’ ότι οι καλύτεροι.

Σ’ αυτή την περίοδο της ζωής, οι ανάγκες ύπνου έρχονται σε αντίθεση με τις εκπαιδευτικές  απαιτήσεις και την αυξημένη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η κανονικότητα ύπνου – εγρήγορσης και να ελαττώνεται ο συνολικός χρόνος ύπνου.

Ο τρόπος ζωής των εφήβων τους προσανατολίζει σε ξενύχτια είτε λόγω διαβάσματος είτε λόγω διασκέδασης, έτσι ώστε να παρουσιάζουν καθυστέρηση στην επέλευση του ύπνου και καθυστέρηση του πρωινού ξυπνήματος.  Παρατηρούνται επίσης αϋπνίες δευτερογενείς στη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, αλκοόλ ή καπνού, συχνών σ’ αυτή την ηλικία.

Σημαντική για την θεραπευτική αντιμετώπιση των διαταραχών του ύπνου στην εφηβεία είναι η πρόληψη και η καλή υγιεινή του ύπνου.  Η ψυχοσυναισθηματική ισορροπία του εφήβου και η ισορροπία των διαπροσωπικών σχέσεων είναι στοιχεία απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του ύπνου.

Πηγή: http://www.paidiatriki.gr/index.php?option=com_zoo&task=item&item_id=239&category_id=21&Itemid=257